Ta medytacja przeznaczona jest dla najmłodszych adeptów sztuki wyciszenia i uważności. Zapraszamy do jej regularnego wykonywania zarówno dzieci starsze jak i maluchy. Medytacja ta była z powodzeniem testowana na naszym 4,5-latku.
Dzieci starsze oczywiście same poradzą sobie z jej odtworzeniem w odpowiednich dla siebie warunkach, natomiast rodziców/opiekunów dzieci młodszych prosimy o zwrócenie uwagi na kilka ważnych szczegółów.
1. Zapewnijcie dziecku optymalną głośność odsłuchu oraz słuchawki nauszne, lub możecie ją wykonywać też wspólnie słuchając na głośnikach.
2. Jeśli Wasza pociecha nie może się skupić, do niczego jej nie zmuszajcie, po prostu delikatnie zwróćcie uwagę dziecka z powrotem na medytację. Pamiętajcie, że mniejsze dzieci nie potrafią zbyt długo skupić swojej uwagi, ale nawet kiedy wydaje nam się, że nie słuchają, medytacja wciąż działa. Zatem jeśli dziecko ma ochotę mieć otwarte oczka i zajmować się budowaniem wieży z klocków, nie wyłączajcie medytacji, niech sobie leci w tle a i tak zawsze coś trafi do małego serduszka.
3. Zachęcajcie dzieci aby rzeczywiście opowiadały albo rysowały, to co do nich “przyszło” w trakcie medytacji. Nie zmuszajcie ich jednak do tego.
Posłuchaj audio
A co jeśli dziecko nie chce słuchać?
Najważniejsze to nie zmuszać go do tego. Jest to coś nowego, co wcale nie musi mu przypaść do gustu. Możesz po prostu puścić tą medytację w tle zabawy lub nawet gdzieś w drugim pokoju ale tak aby dziecko słyszało. W ten sposób oswoisz je z treścią oraz brzmieniem. Prawdopodobnie dziecko samo za którymś razem spyta czego słuchasz i zainteresuje się. I wtedy masz pole do popisu aby mu tą medytację jakoś zachęcająco przedstawić 🙂
Jeśli Twoje/Wasze dziecko stanie się autorem jakiegoś rysunku, zachęcamy Was do wysyłania nam takich prac (oczywiście za zgodą dziecka) na nasz mail: zapytaj@jaklepiejzyc.pl
Dalajlama powiedział kiedyś, że „gdyby każdego 8-śmio latka nauczyć praktyki medytacji, to w ciągu jednego pokolenia świat uwolniłby się od przemocy”. Któż z nas nie chciałby takiego świata? Pomóżmy go zatem wspólnie tworzyć! My, rodzice, mamy tutaj znacznie większe możliwości – choć i większą odpowiedzialność. Trochę jak superbohaterowie 🙂 Powodzenia!